Parę słów o Botaniku i trochę zdjęć :-)

Ogród Botaniczny z początkiem listopada zamknął swoje podwoje dla zwiedzających i spacerowiczów. I tak będzie do 30 kwietnia przyszłego roku.
Jest więc okazja aby odwiedzić Botanik nie ruszając się z domu. Na początek kilkanaście zdjęć, które pstryknąłem krótko przed zimową przerwą  podczas pięknej październikowo-jesiennej aury (wszystkie zdjęcia mają niestety drobny feler spowodowany wadą obiektywu mojego kompaktu).

W ogrodzie stanęły rzeźby będące zapewne pokłosiem
pleneru rzeźbiarskiego; niestety nigdzie nie znalazłem
informacji na ten temat
Powyżej praca z metalu
przedstawiająca twarz Ignacego Paderewskiego

Czyżby waran, który uciekł ze Starego Zoo ?

Jesienne owoce, czerwone ...

żółte ...

czarne ...

pomarańczowe ...

i znów czerwone ...

i żółtozielone :-)

A w tle stokrotkowe pole

A teraz pora na kilka słów o historii Ogrodu Botanicznego; większość informacji i zdjęcia archiwalne zaczerpnąłem z oficjalnej strony Botanika www.ogrod.edu.pl .

Początki Ogrodu Botanicznego to lata dwudzieste ubiegłego wieku, wkrótce po odzyskaniu niepodległości przez Polskę. Inicjatorami utworzenia Ogrodu zwanego wówczas Szkolnym Ogrodem Botanicznym, byli dr Joachim Namysł, Władysław Marciniec i prof. Rudolf Boettner, który był pierwszym jego dyrektorem.
Uroczyste otwarcie Ogrodu nastąpiło w 1925 przez prezydenta Rzeczypospolitej Stanisława Wojciechowskiego.

Teren pod rozbudowę ulicy Botanicznej 1920r.

Kaflarnia przy ul. Dąbrowskiego 1920r.

Prace ziemne przed założeniem ogrodu 1923r.

Widok pawilonu 1925r.

Brama od ul. Botanicznej 1925r.

Ogród podlegał administracyjnie Magistratowi i Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego. Pieczę naukową natomiast przez cały czas sprawowali profesorowie Uniwersytetu Poznańskiego.
Na powierzchni ok. 2,5 ha stworzono obszerny Dział Systematyki Roślin z  basenem dla roślin wodnych, działy ekologiczne oraz wybudowano halę dydaktyczną. Ogród słuzył nie tylko celom dydaktycznym ale był otwarty również dla szerokiej publiczności. Od roku 1928 Ogrodem zarządzała Państwowa Szkoła Ogrodnicza.
W roku 1930 Ogród został powiększony o dalsze 9 ha, na których wg projektu prof. Edwarda Strausa, powstał obszerny Dział Geografii Roślin oraz kwatery roślin ozdobnych.

Zajęcia szkolne 1930r.

Wycieczka przyrodnicza 1930r.

Aleja drzew owocowych 1930r.

Prace ziemne pod budowę alpinarium 1930r.

Pierwszy budynek gospodarczy 1930r.

 W latach 1930–1936 ogród powiększono o ok. 8 ha. Na tym obszarze znalazł się dział geografii roślin oraz dział roślin dekoracyjnych. Powstała również dzisiejsza główna brama od ul. Dąbrowskiego, projektu Stefana Cybichowskiego oraz dział gospodarczy.

Wizyta ministra wyznań religijnych i oświecenia publicznego
Janusza Jędrzejewicza w Szkolnym Ogrodzie Botanicznym
Widoczni m.in.: kardynał August Hlond, wojewoda poznański
hr Roger Raczyński (obok kardynała), płk Marian Chilewski,
prof. Zygmunt Pietruszczyński (2. z lewej), dyrektor Państwowej
Szkoły Ogrodnictwa w Poznaniu Wacław Zembal (z przodu
w jasnym garniturze). V.1932r.
(ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego)

Prezydent RP prof. Ignacy Mościcki otwiera nową część Ogrodu 5.X.1936r.

Brama Ogrodu od ul. Dąbrowskiego 1936r.

Wieża ciśnień 1936r.

Aleja różana 1937r. (ze zbiorów Narodowego Archiwum Cyfrowego)

Ogród francuski 1938r.

W latach 1939–1945 ogrodem zarządzali niemieccy profesorowie E. Spohr i H. Walter. Zostały wstrzymane prace nad rozbudową, a nawet projektowano jego likwidację. Po wojnie, do 1949, ogrodem opiekowała się Państwowa Szkoła Ogrodnictwa.
W roku 1949, na skutek reorganizacji, Ogród został przejęty przez Uniwersytet Poznański. Stał się on jednym z zakładów Katedry Systematyki i Geografii Roślin Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego. Ze swoimi bogatymi zbiorami stanowił doskonałą bazę do prowadzenia zajęć dydaktycznych. W tym czasie powstały nowe działy Ogrodu, takie jak step, torfowisko, wydma. Wybudowano pierwszą szklarnię, budynek administracyjny i pomieszczenia naukowo-dydaktyczne. Sukcesywnie zwiększano kolekcje roślinne.
8 stycznia 1975 Ogród został wpisany do rejestru zabytków. Od 1981 jest pozawydziałową jednostką organizacyjną UAM. W latach siedemdziesiątych władze miasta przekazały ogrodowi leżące na północy tereny aż po ul. Św. Wawrzyńca oraz obszary przylegające od południowego wschodu. Na nowo przejętej ziemi powstały kolekcje flory Ameryki Północnej i Dalekiego Wschodu oraz drzew i krzewów ozdobnych, roślin rzadkich i ginących, a także nowoczesny dział zmienności roślin, który jest nadal w budowie. Ta część ogrodu została otwarta dla publiczności w 1985. Powstało wówczas również wejście od ul. Botanicznej i parking.

W roku 1998 areał Ogrodu zwiększył się o tereny leżące po jego zachodniej stronie, uzyskane od ówczesnej Akademii Rolniczej im. A. Cieszkowskiego (obecnie Uniwersytet Przyrodniczy) w Poznaniu. Pozwoliło to na stworzenie nowej kolekcji roślin, a także poszerzenie bazy gospodarczej. 

30 października 2006 oddano do użytku nowoczesny dwukondygnacyjny Pawilon Ekspozycyjno-Dydaktyczny, projekt architekta Jerzego Gurawskiego. Na powierzchni prawie 150 m2 organizowane są między innymi wystawy fotograficzne, dostępne dla wszystkich przez cały rok. Niższa kondygnacja jest powiązana z naukową i dydaktyczną działalnością ogrodu. Mieszczą się tu wyposażona w nowoczesny sprzęt multimedialny sala wykładowa na 90 osób oraz specjalistyczna biblioteka z czytelnią. Ponadto w Pawilonie znajduje się terminal Miejskiego Informatora Multimedialnego, księgarnia przyrodnicza oraz kawiarenka.

Obecnie całkowita powierzchnia Ogrodu wynosi ca 22 ha.
Poznański Ogród Botaniczny znajduje się w zachodniej części miasta przy ul. Dąbrowskiego 165. Jest  otwarty dla publiczności od 1.05 do 31.10, od godziny 9.00 do zmroku. Wstęp jest bezpłatny, co jest ewenementem w skali polskich ogrodów botanicznych.
Dokładny plan Ogrodu znajdziesz tutaj.

Na zakończenie zdjęcie krzewu, który normalnie zakwita na wiosnę ale pąki pokazały się już parę dni temu; co to za krzew?