KOŚCIOŁY JEŻYCKIE cz.1 Kościół pw. Podwyższenia Krzyża przy ul. Szamarzewskiego

Zgodnie z obietnicą sprzed kilku dni przedstawiam historię kościoła pw. Podwyższenia Krzyża przy ul. Szamarzewskiego ( z wieży kościoła zrobiłem trochę zdjęć, zobacz posty z dnia 19.05 i 22.05).

Kościół został zbudowany w stylu neogotyckim latach 1892-94, w czasach zaboru pruskiego, wg projektu niemieckiego architekta Ottona Hirta, w podpoznańskiej wsi Jeżyce (Jersitz).
Jeżyce zostały wydzielone z dniem 1.04.1894r. z gminy ewangelickiej św. Pawła (rozporządzenie z dnia 19.02.1894r.) i podniesione do rangi samodzielnej parafii. Całkowity koszt budowy kościoła, łącznie z wyposażeniem (dzwony kościelne, organy, oświetlenie elektryczne) wyniósł         65 000 marek, Do budowy kościoła dołożyły się władze wojskowe  w postaci dotacji w wysokości     30 000 marek zapewniając po wsze czasy prawo do korzystania z coniedzielnych mszy św. przez stacjonujący na Jeżycach garnizon wojskowy. Oprócz ww. sumy kwotę 20 000 marek przekazali wierni w postaci darowizn, 5 000 marek władze kościelne a pozostałą brakującą kwotę zebrał Związek im.Gustawa Adolfa. Poświęcenie kościoła p.w. Św. Łukasza nastąpiło w dniu 1.05.1894r. w obecności władz wojskowych i cywilnych. [źródło: Geschichte der evangelischen Parochieen in der Provinz Posen – Werner Albert; tłum. własne].
W roku 1905 do kościoła dobudowano wieżę.

W 1945 r.  świątynię przejął kościół katolicki, zmieniając go w kościół garnizonowy. Od 1982 roku świątynia jest kościołem parafialnym, pełniącym jednocześnie rolę świątyni garnizonowej, podlegającej zarazem Ordynariatowi Polowemu Wojska Polskiego (Dekanat Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej) jak i archidiecezji poznańskiej.

Fronton kościoła p.w. Podwyższenia Krzyża

Widok z wieży kościoła na budynek główny oraz plebanię

Jest to jednonawowa, halowa świątynia z prostokątnym prezbiterium przykrytym sklepieniem krzyżowo-żebrowym, oddzielonym od nawy łukiem tęczowym. We wnętrzu warto zobaczyć m.in. drewnianą wieszarową więźbę dachową oraz drewniane empory. W prezbiterium, w ostrołukowej niszy znajduje się krucyfiks i rzeźba Matki Bożej. W lewym ołtarzu bocznym umieszczono kopię ikony Matki Boskiej Nieustającej Pomocy podtrzymywanej przez rzeźby aniołów, a ponad nią, w formie tryptyku, Matkę Boską Ostrobramską z wizerunkami aniołów w skrzydłach. W prawym ołtarzu można zobaczyć trzy rzeźby: w części środkowej - Jezusa Chrystusa, po jego lewej - św. Józefa z Dzieciątkiem Jezus, a po prawej - św. Tadeusza Judę. Na ścianach rozmieszczono przedstawienie drogi krzyżowej z 1954 wykonane przez Józefa Żmijewskiego. 

Okna wypełniają witraże z lat 1962-1964 według projektu Wacława Tarnowskiego. Cztery największe przedstawiają postacie ewangelistów.